de buren van de overkant

deel 1 (deel 2)

schrijver: hier schrijf ik elke dag 1 of meer hoofdstukken op. Er is niks van dit alles waargebeurd. alle personen zijn niet afgeleid van mensen die ik al is heb ontmoet dit is gewoon een fantasie verhaal. Veel plezier met lezen!

proloog

Jasper zat hem achterna Maar het was zo snel!Hij moest hem vangen wat het ook kost! Dat beest moest boeten voor wat hij hem had aangedaan! Het beest sloeg ineens linksaf. Jasper rende hem achterna. Maar het beest was sneller en sprong weg. Toen Jasper hem niet meer kon zien bleef hij staan en ging vloekend zitten. Dit was al de derde keer dat het beest ontsnapte! Hij moest hem vangen. Maar hoe?

3 jaar later wist hij het. Hij had gestudeerd bij fabelwezens en andere vreemde vershijningen nu wist hij wat het beest was, en hoe hij het moest bestrijden. Ze waren namelijk super allergisch voor: appel, knoflook en zilver was zelfs dodelijk...
 

inleiding

dit zijn de hoofdpersonen later in het boek kom je er nog wel achter wie er nog meer voorkomen......

ik (Tim ) : druk- snel in paniek- creatief - verder best normaal- loser van de school
uiterlijk:  bruin haar -niet groot niet klein-  blauwe ogen- kuiltjes

zack: -mijn beste vriend- nerd- is dol op wortel taart
uiterlijk: buitenboord buigel waardoor hij altijd slist- bril die groter is dan zijn hoofd-best wel klein- blond haar- groene ogen

Cloe: mooi-slim-rijk-sporttief- houd van dieren
uiterlijk:bruin golvend haar- bruine ogen

Brenda: verwend kind- RIJK!!!-irritand
uiterlijk: Blond lang haar- draagt altijd iets alsof ze fashion model is

Brak: mijn aardsvijand -pestkop- bullebak- gorilla met zaagsel hersens- verliefd op Brenda
uiterlijk:bruin haar, zwarte gescheurde kleren en blauwe ogen- kuiltjes

Jay: slaafje van Brak- slimmer dan Brak- beste vriend van Brak
uiterlijk: lange slungel met bruin haar, blauwe ogen en draagt vaak oranje kleren

Ken: slaafje van Brak- altijd depresief- houd ervan om je armen zo te draaien dat je kermt van de pijn
uiterlijk: draagt altijd net niet kleding altijd bruin of lichtpaars met donkergroen

Finn: slaafje van Brak- heeft al 3 vriendinnen gehad- geeft als enige genade
uiterlijk: donkerblond haar, beetje krullend-draagt altijd iets vrolijks

Boaz: slaafje van Brak- zegt niet zo veel- heeft altijd ene overvloed van eten mee
uiterlijk: dik- draagt altijd net iets te korte kleren-en heeft altijd een stom hoedje op

deel 1   gepest

hoofdstuk 1

Ik fietste zo hard als ik kon naar huis, het zweet brak me uit.

Ik voelde zweetdruppels over mijn voorhoofd glijden. Had ik nou maar niet die bal uit Brak's handen geslagen, wat dom van me! Ik hoorde geschreeuw achter me en realiseerde dat dat Brak en zijn vrienden (of nou ja slaafjes) moesten zijn.

Ik begon nog harder te trappen maar langzaam maar zeker haalde ze me toch in. Ik haalde diep adem en gaf een extra trap en vloog een zijsteeg in, met piepende banden kwam ik tot stilstand. Ik hoorde Brak en fietste snel door een zijsteeg in en nog eentje en nog eentje... Totdat ik zeker wist dat ik Brak kwijt was. Ik hoorde ze nogmaals schreeuwen: DIT IS NOG NIET OVER en een ander: WACHT MAAR TOT OP SCHOOL.

Toen fietsten ze (eindelijk) weg. Mijn hart zonk me in de schoenen toen ik besefte dat ik nog een hele week met Brak op gescheept zou zitten. Gelukkig zou Brak vrijdag verhuizen, dus kon hij me dan niet meer achtervolgen. Hopelijk zou hij naar China verhuizen of zo.

Ik gooide mijn helm op de bank en zei hoi tegen mijn moeder.
Niet dat ze wat terugzei; ze was zo druk met haar werk dat ze pas 's avonds laat achter haar laptop vandaan kwam. Ik liep naar de keuken en pakte cola uit de koelkast, plofde op de bank en zette mijn koptelefoon op.
 

hoofdstuk 2

Ik fietste rustig naar school. Een beetje te rustig... Toen ik op school kwam keek iedereen me doodsbang aan en gingen ze me uit de weg. Ik snapte er niks van en vroeg aan Zack wat er aan de hand was. Hij keek me aan met met blik of hij net een olifant zag ontploffen. Heb je het niet door?! Brak en zijn vrienden zijn naar je op zoek! Ze zeggen dat ze je nu geen genade gaan geven....

Aan die woorden dacht ik nog steeds toen ik uit school fietste. Ik was bijna bij de steeg toen ik vijf gestalten tevoorschijn zag komen op kleine fietsen. OH SHIT. Dat waren Brak en zijn vrienden! Ik trapte wild door, totdat ik besefte dat ik nu geen uitweg meer kon vinden. Ik zat klem.

Ik trapte stevig door, totdat ik weer bij de steeg kwam. Ik keek om en zag nog net vier gestalten roepen en schreeuwen en zich langzaam omkeren. YES ik had ze afgeschud! Ik besefte niet dat ik vier gestalten had weg zien fietsen en geen vijf.....

Toen ik weer omkeek STOND IK OOG IN OOG MET JAY!? Haha nu heb ik je vuile rat! KOM MAAR JONGENS! Riep hij. En nog geen 5 seconde later stonden Ken, Finn, Boaz en Brak vlak voor me. PAK HEM VAST zei Brak met een stem van genot. Boaz en Finn hielden mijn polsen stevig beet en Ken trok een jutte zak over mijn hoofd. Ik had geen flauw idee wat er toen allemaal gebeurde. Maar het deed pijn.

Ik hoorde ze schreeuwen en ik zag door een gaatje in de jutten zak steeds de grond voorbij komen en dan een doffe klap. Ik moest weg, maar hoe? Het enige wat ik kon doen was afwachten. Na een paar minuten waren ze er klaar mee zo te horen, niet dat ik nog iets kon horen, maar ik voelde niks meer en deed langzaam mijn ogen open. Met veel moeite trok ik de jutten zak van mijn hoofd. Ik bleef nog even liggen en fietste toen naar huis.

hoofdstuk 3

Alles deed pijn. Ik had een blauw oog, heel veel schaafwonden en knallende koppijn. Toch moest ik naar school van mijn moeder. Niet dat ik haar had verteld wat er ECHT was gebeurd. Ik had verteld dat ik met de fiets was komen te vallen en op een stoeprand ongelukkig terecht was gekomen. Ze besteedde er niet teveel aandacht aan. Ze was al druk genoeg met haar werk. Dus zei ze dat ik naar school moest.

De volgende ochtend werd ik wakker ik had nog steeds koppijn, maar liet niemand er iets van merken. Als Brak te horen krijgt dat ik thuis blijf of zeur dat ik pijn heb, dan ga ik er helemaal aan, dus deed ik alsof ik nergens last van had. Het enige wat ik moeilijk kon bedekken was mijn blauwe oog, dus had ik de make-up gepakt van mijn moeder om het te verbergen.

Ik had de meest saaie lessen van de wereld (met de meest saaie docenten die erbij horen). Ik liep door de hoofdgang en daar zag ik Brak!!! Mijn hart bonsde sneller dan dat ik kon ademen. Ik besloot me om te keren en snel de kantine in te lopen. Toen ik bij de kantine was, bedacht ik me dat het woensdag was! Dan is de grote kantine altijd dicht! Ik begon te panieken.... Niet doen dacht ik bij mezelf. Ik keek om de hoek. Brak was heel dichtbij maar hij leek heel diep in gedachten te zijn. Ik rende door de gang en sloeg links af ik botste tegen de deur van de meidenwc aan. Sommige meisjes gilden AAH NIET NAAR BINNEN KOMEN. Ik trok me er niks van aan en ging snel naar de jongens wc. Daar sloot ik mezelf op in het achterste hokje om op adem te komen. Toen ik net weer uit het hokje wilde stappen, hoorde ik iemand binnenkomen. Ik was even verstijfd van schrik. Hij kwam hoestend binnen. Ik herkende de hoest...Het was Brak!

hoofdstuk 4

Ik bleef stokstijf staan en hoopte dat hij niet zou zien dat het achterste hokje op een kiertje stond. Ik besloot de deur rustig dicht te doen, en hopen dat hij niet naar het achterste hokje zou gaan.Toen de deur met een klikje sloot voelde het alsof er zojuist de luidste ontploffing ooit was plaatsgevonden. De klik leek zo hard dat ik dacht dat de hele school het wel zou horen! Brak leek immers niks te horen, tenminste nu nog niet misschien zou hij straks mijn hart in mijn keel horen bonken.

Ik bleef rustig staan. Er was een kleine opening tussen de scharnieren van de deur, waar ik doorheen kon kijken. Ik zag Brak om zich heen kijken alsof hij keek of er iemand in de wc was. Toen hij bij mijn hokje keek verstijfde ik van schrik. Zou hij me hebben gezien? Maar toen ik net dacht dat ik het hokje op slot moest doen zodat hij er niet in kon komen, draaide hij zich alweer om. Hij keek heel intens in de spiegel. PHUH zo knap is hij ook weer niet! Ook al vind hij vast van wel. Hij heeft bruin golvend haar (waar altijd veels te veel gel in zit) altijd een zwart leren jack aan, sneakers en een punthoofd. Ook heeft hij sinds kort een gouden ketting om. wat wel raar is is dat hij totaal niet tegen appel en knoflook kan.Ook haat hij zilver.

Terwijl ik daar over na zat te denken besefte ik dat er een vreemde geur te ruiken was. Het rook een beetje naar.....BRAND?! Ik keek meteen weer naar Brak om te zien of hij het ook had geroken maar toen ik naar hem keek zag ik iets heel geks. mijn handen trilde toen ik zag dat er een groene gloed om Brak hing.

hoofdstuk 5

ik bleef trillen terwijl ik zijn kleren zag scheuren. Ik wist niet wat er gebeurde en of ik dit hallusineerde omdat ik zo'n hoofdpijn had of dat dit echt was. Wat ik wel wist was dat mijn benen langzaam onder me wegzakte.Ik probeerde te blijven staan maar het kostte wel al mijn energie.

Ik bleef door het gaatje van de deur kijken. Ik zag zo iets vreemd dat ik even mijn ogen dicht deed en toen weer open om te kijken of ik dit wel echt zag. Maar ik zag het nog steeds...Brak groeide en groeide en er kwamen zwarte vleugels uit zijn rug. Ik hapte naar adem. Was dit echt?! Ik bleef kijken en zag dat hij klauwen kreeg en dat er allemaal haar uit hem groeide. Toen leek alles te stoppen. Hij hield op met groeien en veranderen.

Hij zag er nu heel raar uit hij had klauwen, half gebroken vleugels en super lang. Ik kon zijn gezicht niet zien. Ik was er zo mee bezig dat ik niet merkte hoe erg ik eigenlijk trilde. Toen ik dat besefte zakte ik door mijn knieeen en viel neer. Alles werd wazig maar ik kon nog net zien hoe Brak zich omdraaide in het hokje keek en weer normaal werd. Hij keek me beduust aan met angst in zijn ogen. Ik hoorde hem iets zeggen als: dus jij bent het... En toen werd alles zwart.

hoofdstuk 6

Ik werd wakker in de gymzaal. Er stond iemand bij me ook al kon ik niet goed zien wie.
Mijn hoofdpijn was verdwenen. In plaats daarvan had ik super veel last van mijn armen en benen. Ik keek omhoog wie er allemaal stonden. Ik schrok toen ik Brak zag staan. Ik wou gaan zitten maar een zachte hand duwde me terug. Ik keek om wie dat deed en zag..CLOE!!

Ik liet me meteen weer zakken en probeerde iets tegen haar te zeggen als: bedankt dat jullie me daar weg hebben gehaald, maar toen besefte ik me weer waar ze me weg hadden gehaald. Het enige wat uit mijn mond kwam was een raar gehijg. Ik zag Brak angstig naar me kijken. Dat was ook de eerste keer. Ik huiverde toen ik de scheuren in zijn kleren zag. Maar ik zei niks. Toen hoorde ik Cloe weer iets zeggen:" Hoe kon dat nou! Snap jij er wat van Brak? Hij was met zijn schouderblad tegen de wc aangekomen en had een branderige geur". Brak schudde zijn hoofd maar hij zei niks, hij keek me alleen maar aan. Cloe praatte druk verder: " maar goed dat jij hem had gevonden en meteen mij had geinformeerd!!" WACHT WAT?! was Brak naar Cloe gegaan!?

Maar ik had nauwelijks tijd om erover na te denken want toen Cloe eenmaal doorhad dat ik ECHT bij bewustzijn was vroeg ze : " gaat het een beetje?" Ik knikte stom en probeerde weer rechtop te gaan zitten. Dit keer hield niemand me tegen. Ik probeerde zo ver mogelijk van Brak vandaan te blijven. Hij keek zwijgend naar de grond en keek me niet aan. Zou hij bang zijn dat ik het vertelde aan iemand? Niemand zou me geloven... Maar toch. Er was iets in die blik van hem dat me deed twijfelen aan wie hij ECHT was.

hoofdstuk 7

We liepen door de gangen. Cloe had voorgesteld om bij de kleine kantine een broodje te eten om even tot rust te komen. Gelukkig had ik nog maar 1 les en wat ik nog fijner vond was dat ik BIJ Cloe in die les zat. Ik betaalde voor mijn broodje en ging aan een tafeltje zitten. Cloe ging bij me zitten.

Ik voelde ogen in mijn rug en draaide me om. Daar zag ik alle jongens en de vriendinnen van Cloe naar me kijken. Was dit wel een slim idee? Er waren jongens die al bijna hun hele leven proberen verkering te krijgen met Cloe en dan kom ik doodleuk aanwandelen en krijg ik ALLE aandacht van Cloe. Ik vertelde mijn zorgen aan Cloe en die begon meteen te blozen. Ik wou opstaan maar ze greep mijn pols vast. "Tim! blijf nog even! Het boeit me niet wat andere denken! Je bent gevallen en hard!"

Ik begreep dat ze zat te wachten op mijn antwoord maar ik was te geschokt om iets te zeggen dus ging ik maar gewoon weer zitten. Ik keek naar Cloe en voelde een warme golf in me opgaan. Ze keek me met warme ogen aan en ik begreep dat ik zat te blozen. Ik wende mijn ogen van Cloe af en begon te eten. Maar Cloe bleef me maar aankijken met die warme bruine ogen. Ik kon er niks aan doen dat ik weer naar haar keek en moest glimlachen. Zij glimlachte ook. Maar ik om een andere reden dan haar: Ik had een uurtje geleden Brak zien veranderen in een soort beest EN het mooiste meisje van de school wou bij me zitten. Ik wist niet of ik nou bang, blij of verward moest zijn, dus deed ik maar een mengeling van dat alles.

hoofdstuk 8

Toen ik mijn broodje op had gingen Cloe en ik samen naar de les. We hadden nederlands. BLEH. Nou ja Cloe zat tenminste NAAST me. Daarvoor durfde ik nooit met haar te praten als ze naast me zat bij nederlands maar nu...

Toen de les was afgelopen gebeurde er iets wonderlijks. Ik weet niet eens meer hoe het gebeurde. Maar dit is wat er ongeveer gebeurde: Cloe was haar drinkfles vergeten in de gymzaal dus haalde ik hem op. Toen ik terug kwam had Cloe haar fiets al gepakt. Ik wachtte tot ze naast me stond en ondertussen keek ik naar de fles.Ik zag dat er een piraat op stond en toen Cloe naast me stond en zag dat ik aan het kijken was naar de fles zei ze : "ja ik ben gek op piraten!" Ik weet niet waarom maar de woorden kwamen opeens uit mijn mond stromen. Ik zei dat ik ook van piraten hou ( wat ook echt zo is ) en vroeg of ze pirates of the carrabien al is had gezien. Ze zei dat ze dat al heel lang wou maar er gewoon geen tijd voor had.

En toen gebeurde het.. Ik vroeg zonder dat ik er zelf over na had kunnen denken of ze vanavond tijd had om de film te kijken. Ze dacht even na en zei toen " ja denk het wel". Mijn hart sloeg een slag over toen ik vroeg of ze misschien zin had om de film BIJ MIJ te kijken. Ze moest grinniken en zei " ja sure!"

hoofdstuk 9

We hadden afgesproken om 6 uur. Dus ik moest opschieten want het was al 4 uur. Ik racede langs de winkel en pakte: popcorn, chips, cola en appelsap (voor het geval dat ze cola niet lekker vond) toen fietste ik naar huis.

Ik vertelde mijn moeder dat Cloe langskwam en vroeg of ze misschien even op zolder wou zitten. Mijn moeder was helemaal enthousiast en ik vertelde dat ze alleen maar even kwam chillen en eten. Niks bijzonders. Mijn moeder knipoogde en ging grinnikend naar boven. Ik bestelde 2 pizza's en dekte de tafel. Ik had niks met kaarsjes en zo dus die liet ik weg. 

Toen de pizza's waren bezorgd waren ze al koud. Dus deed ik ze nog even in de oven zodat de lekkere pizza geur in de kamer zou hangen als Cloe hier kwam en dat de pizza's lekker warm zouden zijn. Een paar minuten later hoorde ik de deurbel. Ik liet Cloe binnen en toen Cloe zei: " wat? " Begreep ik dat ik haar aan zat te gapen. Ik deed gauw mijn mond dicht en zei met een hakkelige stem: ...je uh... je ziet er mooi uit... Ze had een rode trui- jurk aan, een zwarte glitter panty
en sneakers. Cloe begon te lachen en zei: "haha nog nooit een meisje met een jurk aan gezien?"

Ik kon niks zeggen dus begon ik ook gewoon te lachen. Toen keek Cloe rond en zei " wow je hebt wel je best gedaan zeg!" ik moest blozen en zei ja. Ik krijg bijna nooit bezoek ( en vooral geen meisjes maar dat zei ik niet) dus ik dacht ik dek de tafel mooi! Cloe ging zitten en ik pakte de pizza. Niet heel chique ik weet het lachte ik. Maar Cloe glimlachte alleen maar en keek bewonderend rond. Toen we zaten te eten gingen we vanzelf praten. Ik kwam erachter dat ze 13 was. Sinds vandaag 1 jaar jonger dan ik dus. En dat ze een oma had die smetvrees had en hield van puzzelen. En dat ze een neef had, Jasper die onderzoeker was bij een geheime organisatie en die onderzoek deed in de stad naar een bepaald dier..

hoofdstuk 10

Toen we ons eten op hadden pakte ik de popcorn en gingen we de film kijken. Cloe kwam heel dichtbij zitten en ik lette eigenlijk niet meer op de film. Alleen nog maar op de aardbeigeur van Cloe's adem.

Toen de film was afgelopen vroeg ze of we morgen weer een film zouden kijken. Ik zei meteen ja! Ze stond op en zei dat ze het erg leuk vond maar dat ze nu moest gaan omdat anders haar ouder misschien zouden denken dat ik overreden ben of zo. Ze lachte. "mijn ouders zijn best wel parranoia". Ik glimlachtte, ja dat heb ik nou juist niet! Ze vroeg waarom en ging weer op de bank zitten.

Ik zei dat mijn vader en moeder waren gescheiden. Maar ik zie mijn vader nu nooit meer... En mijn moeder is alleen maar druk met werk, nu mijn vader niet ook kan werken en ik officieel nog niet MAG werken moet ze nu alleen de huur, eten ,sport en alle andere dingen betalen. Cloe slaakte een diepe zucht. Wat erg voor je! Ik moest blozen van al haar medelijden. Cloe ging verder: maar je zult wel veel vrijheid hebben...

"Ik mag eigenlijk bijna niks. Ik mag niet te lang met jongens omgaan ik mag niet alleen met de trein ik mag niet te lang weg zijn". "UGH soms word ik er he-le-maal gek van!" Maar uhm... Je mag niet te lang met jongens omgaan. Ben ik soms een meisje? grijnsde ik. Ze moest lachen en zei "neehee! Ik heb mijn ouders verteld dat ik bij een vriendin ging eten en een film kijken. Ze hadden het nooit goed gevonden als ik had verteld dat ik met JOU een film zou kijken en avond eten...Cloe keek me aan. Ze keek me raar aan en zei: Heb je nou make-up op?

hoofdstuk 11

Ik zwaaide Cloe uit en was nog steeds boos op mijzelf omdat ik de make-up  van mijn blauwe oog er niet had afgehaald. Ik had tegen Cloe hetzelfde smoesje als bij mijn moeder gebruikt. Dat ik met de fiets op een stoeprand was gevallen. Ik voelde me wel schuldig dat ik tegen haar had gelogen. Maar ik wou haar niet vertellen wat er ECHT was gebeurd. Dan vond ze me vast een watje.

Ik verveelde me en ging maar naar bed. Daar liep ik m'n moeder bijna omver. Ze was aan het bellen maar hield haar telefoon even schuin zodat de gene die belde niet zou horen wat ze zei. Ze vroeg of het "goed" was gegaan. Ik zuchte en zei dat ze alleen maar even kwam hangen en verder niks! Ze gnifffelde en ging verder aan de telefoon.

Ze zei nog iets: oh ja ik heb je onderbroeken in de was gedaan! Ze waren helemaal vies! Dat moet je niet meer op je kamer laten rondslingeren hoor! Ik besefte dat degene aan de telefoon het kon horen en hoorde mam zeggen: Nee niet jij janet. Ik had het tegen mijn zoon. Ik kreeg een hartverzakking toen ik de naam "Janet" hoorde.
Dat was de naam van de moeder van Cloe! Ik geneerde me dood en zei tegen mam dat ik maar ging slapen en dat ze NIET nog meer generende dingen tegen die "Janet" moest zeggen.

Toen ik in bed lag dacht ik na over wat er vandaag allemaal was gebeurd. Ik had niemand verteld dat ik vandaag jarig was en mijn moeder was te druk met werk om ermee bezig te zijn dus had ik van haar een kadootje gekregen en dat was alles. Maar daar dacht ik niet lang aan. Moest ik met Brak praten? Ik moest weten wat er allemaal aan de hand was. En wat hij bedoelde toen hij zei "jij bent het dus".



lees verder in deel 2
(todo link)